Dit keer werk ik ’s avonds rond etenstijd. Dat betekent op deze groep, zo vertelt de dienstdoende zuster me, dat de mensen om 17.00 uur warm eten krijgen, om 17.45 koffiedrinken en daarna naar bed gaan.

Asjemenou, denk ik, dat is vroeg. Op andere groepen krijgen mensen vaak een aperitiefje en ’s avonds zijn ze  in de huiskamer waar ze een boek lezen, tv-kijken of een spelletje doen. Dat is hier dus niet gebruikelijk. De mensen zullen wel te apathisch zijn, denk ik bij mezelf. Lees verder De zuster zonder inlevingsvermogen →