(leestijd 1 minuut)

Ik kom mijn smalle straat in rijden. Het is laat en regenachtig. Alle parkeerplekjes zijn bezet. Ik rij langzaam om geen plek te missen. Op de stoep laat een man zijn hond uit – tenminste, dat neem ik aan. De man is groot en heeft tatoeages op zijn schedel. De hond zie ik niet, maar het tempo van de twee ligt dermate laag dat ik het woord ‘dik mormel’ al in mijn hoofd heb. Lees verder Parkeren →